Ο δράκος και το χρυσάνθεμο

Μια φορά κι ένα καιρό, Οκτώβρη μήνα σε μια χώρα μακρινή την Κίνα ζούσε ένας δράκος που όλοι τρέμανε όταν τον έβλεπαν. Ήταν πελώριος με γαμψά νύχια στα πόδια με μακριά ουρά γεμάτη αγκάθια με αγρια βλέμμα και κατακόκκινα μάτια. Όταν θύμωνε μιλούσε με βροντερή ανθρώπινη φωνη. Κανείς ποτέ δεν είχε γλυτώσει απ΄ τα νύχια του αν έπεφτε στο δρόμο του. Μια μέρα μια πανεμορφη κοπέλα έφτασε κοντά στα μέρη του, έψαχνε το δρόμο για τη σπηλιά του.

Το φοβερό τέρας κρατούσε αιχμάλωτο τον αγαπημένο της. Εκείνη δεν φοβόταν όσα κι αν της είπαν. Όταν συναντήθηκαν της είπε πως θα τον άφηνε ελεύθερο μόνο αν εκείνη του έφερνε ένα χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα. Μέρες και νύχτες η κοπέλα γύριζε κάμπους και βουνά δάση και ρεματιές ψάχνοντας να βρει το χρυσάνθεμο που της ζητούσε ο δράκος. Οι σοφοί λέγανε πως τέτοιο λουλούδι δεν υπάρχει.

Τότε, έκοψε ένα χρυσάνθεμο, έβγαλε μια βελόνα από κείνες που κρατούσαν τα μαλλιά της κι άρχισε με ατέλειωτη υπομονή να χαράζει τα πέταλα του λουλουδιού. Δούλεψε χωρίς να σταματήσει λεπτό, όταν τα χώρισε σε εκατό , έτρεξε στη σπηλιά του δράκου και του το δώσε. Ο δράκος τα μέτρησε και τα βρήκε σωστά. Άφησε τότε το παλικάρι ελεύθερο κι ο ίδιος πήρε το λουλούδι του και χάθηκε για πάντα στα βάθη της σπηλιάς. Το ζευγάρι ευτυχισμένο γύρισε στο σπίτι του κι από τότε λένε πως τα χρυσάνθεμα ανθίζουν με πάρα πολλά πέταλα και κάθε Οκτώβρη.

Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε

Η χήνα με τα χρυσά αυγά 

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας αγρότης είχε μια χήνα που γεννούσε ένα χρυσό αυγό κάθε μέρα. Το αυγό αξιζε αρκετά χρήματα και ετσι ο αγρότης και η γυναικα του ειχαν χρηματα για τις καθημερινές τους ανάγκες. Ο αγρότης και η γυναίκα του ήταν ευτυχισμένοι για πολύ καιρό. Αλλά μια μέρα, ο αγρότης είχε  μια ιδέα και σκέφτηκε: «Γιατί να παίρνω μόνο ένα αυγό την ημέρα; Γιατί δεν μπορώ να τα πάρω όλα ταυτόχρονα και να βγάλω πολλά χρήματα;». Η γυναίκα του ανόητου αγρότη συμφώνησε επίσης και αποφάσισε να κόψει το στομάχι της χήνας για τα αυγά. Μόλις σκότωσαν το πουλί και άνοιξαν το στομάχι της χήνας, βρηκαν μονο παρά τα εντοσθια τησ χηνας. Ο αγρότης, συνειδητοποιώντας το ανόητο λάθος του, κλαίει για το χαμένο χρυσάφι!

Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε